اختلال نقص توجه و بیش فعالی بزرگسالان ( ADHD یا ADD ) یک اختلال عصبی است که تقریباً 4.4 درصد از بزرگسالان ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد و در مردان (5.4 درصد) بیشتر از زنان (3.2 درصد) تشخیص داده می شود ^. ADHD در بزرگسالان با الگوی مداوم بی توجهی، بیش فعالی و/یا تکانشگری مشخص می شود که در کار، زندگی خانگی و روابط تداخل دارد و بر آن تأثیر می گذارد - به خصوص اگر درمان نشود.

ADHD از نظر تاریخی به عنوان یک بیماری دوران کودکی در نظر گرفته می شد، اما اکنون به عنوان یک بیماری مادام العمر شناخته می شود که تا بزرگسالی ادامه دارد. نرخ تداوم، با این حال، متفاوت است، از 6%تا 30% و شاید حتی بالاتر. افراد مبتلا به ADHD ممکن است در دوران کودکی یا تا بزرگسالی تشخیص داده شوند. روندها نشان دهنده افزایش نرخ تشخیص ADHD در بین بزرگسالان ایالات متحده در دهه گذشته است.

با این حال، بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD هرگز در طول زندگی خود تشخیص داده نمی شوند. دانشمندان معتقدند ADHD به طور قابل توجهی در بزرگسالان کمتر تشخیص داده می شود.⁵

ADHD در بزرگسالان چگونه است؟

علائم ADHD یا ADD در بزرگسالان به طور گسترده شبیه علائم رایج ADHD دوران کودکی است. با این حال، مشخص شده است که شدت علائم - به ویژه بیش فعالی - در طول زمان برای بسیاری از افراد کاهش می یابد.

علائم شایع ADHD بزرگسالان چیست؟

• بی توجهی
  • توجه ضعیف به جزئیات
  • مشکل در شروع و تکمیل وظایف
  • مشکل در تمرکز و تنظیم توجه
  • فراموشی
  • مدیریت زمان ضعیف، مهارت های سازمانی
• تکانشگری
  • بی قراری
  • بی قراری
  • مکرراً قطع کردن
  • بیش از حد حرف زدن
• بی نظمی عاطفی
• تحمل ناامیدی کم